klik voor groot

Lieve Engelberta, Nee, ik ben niet één van je afstammelingen, maar de "ceremoniemeester", die probeert, via deze website, je nazaten aan je te introduceren. Ik heb lang nagedacht of ik nu mijn brief aan je moest schrijven terwijl je leeft in jouw tijd (17e eeuw), of levend (spiritueel) in mijn tijd. Ik heb voor het eerste gekozen. Een brief, door de tijdsbarrière, aan jou in je tweede jeugd. Ik heb een paar dingen met je gemeen:

Een lange stamboom. Mijn vaderlijke lijn gaat terug tot Daniel van Ossenbruch in 1200.

Ook de van Nijenrodes waren mijn voorouders. Ze woonden in hun kasteel, dat schuin tegenover jullie huis in Breukelen stond. Dit schilderij werd in jouw tijd geschilderd.

We hebben ook allebei strikt Calvinistisch Gereformeerde voorouders. Maar de mensen, die jullie "gereformeerd" noemden, noemen wij nu "hervormd", want zo'n 150 jaar na jouw leven zullen sommige gereformeerden zich weer reformeren. Volg je me nog?

Jouw achter, achter etc. kleinzoon Hendrik Philip Jacob en mijn grootvader Jan Cornelis kenden elkaar goed en hebben op verschillende projecten samengewerkt, gedurende de 8 jaar dat Hendrik burgemeester in Harmelen was.

Ik ben ook geboren en getogen in Utrecht. We hebben op dezelfde straten gelopen bij het stadhuis, waar je man Paul burgemeester was, en de vismarkt er tegenover. En ik heb 4 jaar in Maarssen gewerkt, een "steenworp" van jullie landgoed tussen Breuckelen en Maarsen.

Ik heb 30 jaar voor een bedrijf gewerkt (Unilever), waar één van jouw nakomelingen (Ian) in de raad van bestuur zat gedurende die tijd. We hebben samen in een vergadering gezeten, maar jammer genoeg heb ik hem nooit de hand geschud.

Ik heb voor mijn werk veel gereisd en in verschillende landen gewoond. In 1985 emigreerden we naar Amerika. Vlak bij Nieuw Amsterdam en (nieuw) Breuckelen, wat de Engelsen later Brooklyn zullen noemen.

In 1999 geleden ging ik met pensioen en verhuisde naar Florida voor een heerlijk klimaat. Florida was nog niet zo bekend in jouw tijd, maar het is de omgeving waar, 25 jaar voor jouw geboorte, Piet Hein met 31 schepen en 4000 man de Spaanse zilvervloot kaapte. Met al die Spaanse matten aan boord. Je hebt dit vast wel op school geleerd.

Gedurende de laatse 12 jaar ben ik (part-time) docent bij een kunstmuseum hier, waar een prachtig portret van je hangt. Je weet vast nog wel dat je naar Amsterdam ging om bij Nicolaes Maes hiervoor te poseren. Een paar maanden voor je huwelijk waarschijnlijk. Herinner je je deze man nog? Vanwege mijn liefde voor dit portret is deze website ontstaan. Ik hoop dat je de Welkoms pagina gelezen hebt. Daar kan je mijn motivatie en de ontwikkelingen lezen.

Ten slotte wil ik jullie nog complimenteren. Op dit moment in je leven heb je maar 5 kleinkinderen. Wat moeten jij en Paul verschrikkelijk blij zijn te weten dat na 13 generaties er meer dan 300 nakomelingen zijn. En hoewel er ook veel pijn en verdriet is geweest, mogen jullie erg trots zijn te weten dat vele nakomelingen hebben kunnen bijdragen aan een betere wereld.

Ik hoop dat in de volgende 300 jaar er net zoveel positiefs gebeurt en zoveel mensen geinspireerd worden door jullie nakomelingen.

Vriendelijke groeten van,

Willem van Osnabrugge
September, 2012.